BeeGees - Massachusetts (Week 42 - 1967)

Barry (1946) en de tweeling Robin en Maurice (1949) Gibb werden geboren op het Britse Isle of Man. Nadat het gezin was verhuisd naar Manchester begonnen de drie met twee vriendjes in 1955 een skifflegroep: the Rattlesnakes. In 1958 verhuisde de familie Gibb naar Australië. Daar gingen de broers optreden om wat zakgeld te verdienen. Tijdens een motorwedstrijd in 1960 werden ze aangekondigd als the BG’s, wat een beetje aangepast hun groepsnaam werd. In 1963 kreeg het trio als the Bee Gees een platencontract. Ze maakten meerdere singles per jaar die geen van allen echt succes hadden. Dat veranderde toen “Spicks and specks” in het najaar van 1966 een grote hit werd in Australië en Nieuw Zeeland. Begin 1967 verhuisde de broertjes terug naar Engeland met in het kielzog drummer Colin Petersen. Gitarist Vince Melouney werd het vijfde bandlid. In februari tekenden ze een contract met de Robert Stigwood Organisation die jarenlang hun manager zou blijven. Vanaf dat moment kwam ook het succes in de Europese en Amerikaanse hitparades. Daarbij viel het op dat de groep in ons land de grootste hits scoorde. “Massachusetts” werd in New York geschreven door de broertjes tijdens een Amerikaanse toernee. Het nummer was bedoeld als tegenhanger van de flower power liedjes als “Let’s go to San Francisco” en “San Francisco (be sure to wear flowers in your hair)”. De hoofdpersoon van het liedje was naar San Francisco vertrokken, maar keerde nu uit heimwee terug naar Massachusetts. De Gibbs waren er nog nooit geweest maar de naam klonk gewoon lekker. In eerste instantie was het nummer bedoeld voor the Seekers. Toen het niet lukte om het aan te bieden aan die groep nam the Bee Gees het zelf maar op. In Amerika was de single goed voor de 11e plek. In de Engelse hitparade en de Veronica Top 40 werd de 1e plaats bereikt. Maurice Gibb overleed in 2003, Robin in 2012.

Procol Harum - Homburg

The Paramounts uit Southend-on-Sea in Engeland werd begin jaren ‘60 opgericht door zanger/pianist Gary Brooker en gitrist Robin Trower. Begin 1964 had de groep een hitje met “Poison ivy”. De bluescovers die de band speelde hadden verder geen succes. Brooker was teleurgesteld en ging eigen muziek schrijven in samenwerking met dichter Keith Reid. The Paramounts ging in 1966 uit elkaar, en in het voorjaar van 1967 ontstond Procol Harum. Naast Brooker bestaande uit Reid, organist Matthew Fisher, gitarist Ray Royer en bassist David Knights. De bandnaam werd verzonnen door manager Guy Stevens, naar de Burmese kat van platenproducer Gus Dudgeon: Procul Harun. Eind maart werd vervolgens “A wither shade of pale” opgenomen. De single was een doorslaand succes en één van de grootste hits in 1967. In juni werd het naar de groep vernoemde debuutalbum opgenomen dat in september werd uitgebracht. Daarop stond echter niet “Homburg”. Het nummer werd geschreven door Brooker en Reid. Hoewel het minder Bach-invloeden heeft dan zijn voorloper, kreeg de plaat toch enige kritiek dat het te veel zou lijken op “Shade of pale”. Dat nam niet weg dat de single het goed deed in de internationale hitparades. In Engeland werd de 6e plaats bereikt. In de Veronica Top 40 de toppositie. Dat laatste ging overigens niet zonder slag of stoot. “Homburg” had eerst drie weken lang op de 1e plaats van de tiplijst gestaan. Radio Veronica had er kennelijk vertrouwen in dat het nummer een grote hit zou worden. In 1972 kwam er een maxisingle uit met daarop naast “Homburg”, ook “A wither shade of pale” en “A salty dog”. In de Top 40 kwam deze uitgave op nummer 1 terecht. In 1977 ging Procol Harum uit elkaar. Veertien jaar later werd de band heropgericht en bestaat nu nog steeds.