FOKSUK
WEER
CHESS
PUZZLE
GAMES

zaterdag 22 april 2017

The Kinks - Mr Pleasant

Dave Davies werd in 1947 geboren in Noord London. In zijn jeugd maakte hij samen met zijn oudere broer Ray (1944) kennis met verschillende muziekstijlen. Van variété, via jazz, tot aan de vroege rock ‘n’ roll die hun zussen draaiden. Samen begonnen ze met het spelen van skiffle, maar kochten al gauw een elektrische gitaar en gingen rock ‘n’ roll muziek . Dave richtte samen met bassist Pete Quaife een band op: the Boo-Weevils. Aangevuld met drummer Mick Avory en rhythm-gitarist/broer Ray al gauw omgedoopt in the Ravens. Begin 1964 nam deze groep als the Kinks de eerste single op voor het Pye label. De derde, “You really got me”, kwam op de 1e plaats terecht en betekende in de zomer van dat jaar de doorbraak voor de groep. Drie jaar later was the Kinks inmiddels een van de meest succesvolle bands van Engeland. “Mr. Pleasant” werd, zoals gebruikelijk, geschreven door Ray Davies en geproduceerd door Shel Talmy. Het nummer werd in maart ‘67 opgenomen in Pye Studio 2 te Londen. Het nummer werd in eerste instantie alleen op het vaste land van Europa en in Amerika op single uitgebracht. In de U.S.A. bereikte hij slechts de 80e plaats van de Billboard Hot 100. Het meest succesvol was “Mr. Pleasant” in ons land. In de Veronica Top 40 kwam de plaat op nummer 2 terecht. Aan het eind van 1967 verscheen de track bij onze westerburen als b-kant van “Autumn almanac” alsnog op single .


Petula Clark - This is my song (Week 16 - 1967)

“This is my song” werd in 1966 door Charlie Chaplin gecomponeerd voor de soundtrack van de film “a Countess from Hong Kong” die hij schreef, (mede) produceerde en regiseerde. Daarin kwam het nummer alleen instrumentaal voor. Ook bood hij het liedje Petula Clark aan. Die kende hij omdat ze vlakbij elkaar in Zwitserland een huis hadden. Haar echtgenoot en manager ontving een copy terwijl het paar in Amerika was. Hij zag er wel wat in, vooral voor de Duitse markt. Echter: Petula’s vaste producer Tony Hatch zag helemaal niets in het nummer. Hij weigerde een arrangement te maken. Uiteindelijk werd dat gedaan door de Amerikaan Ernie Freeman. Sonny Burke deed de productie. Beiden werkten veel samen met Frank Sinatra. Aan de opname werd ook meegewerkt door leden uit de bekende pool van studiomuzikanten: the Wrecking Crew. In de Western Studios te Los Angeles nam Petula een Franse (“C’est ma chanson”), Italiaanse (“Cara felicità”) en Duitse versie (“Love, so heisst ein song”) op. In eerste instantie weigerde ze de Engelse tekst van Chaplin te zingen. Deze was opzettelijk, voor de film, nogal ouderwets geschreven. Omdat er nog studiotijd over was kreeg Burke met zachte dwang Clark zover dat ze toch die Engelse versie inzong. Ze dacht dat het ging om een track die op een album terecht zou komen. Toen ze hoorde dat haar platenmaatschappij het nummer op single wilde uitbrengen probeerde ze dat nog te voorkomen. In plaats daarvan stond ze in februari 1967 voor het eerst in zes jaar weer op de eerste plaats van de Engelse hitparade. Een versie van Harry Secombe belande op de 2e plaats. In de Veronica Top 40 bereikte beide platen gedeeld de hoogste positie. In Amerika werd de single met een minuut ingekort. Deze bereikte de 3e plaats in de Billboard Hot 100.



0 reacties :

Een reactie posten