The Beatles - Penny lane / Strawberry fields forever

Op 24 november 1966 begonnen de opnamesessies voor de elpee “Sgt. Pepper’s lonely hearts club band” in de Londense EMI Studios, de latere Abbey Road Studios. Het eerste nummer waar aan gewerkt werd was “Strawberry Fields forever”. Het nummer was geschreven door John Lennon die ervoor putte uit zijn herinneringen aan het spelen in de tuin van Strawberry Field. Dat was een kindertehuis van het Leger des heils in Liverpool waar hij vlakbij woonde. Verspreid over vijf weken werd er zo’n 45 uur gewerkt aan het liedje voor het klaar was. In eerste instantie waren er meerdere versies van het nummer. Twee ervan werden door producer George Martin en geluidstechnicus Geoff Emerick samengebracht in het eindresultaat. Op 29 december werd de eerste opname voor “Penny lane” gemaakt. Dit nummer, geschreven door Paul McCartney, kreeg zijn titel ook al dankzij een herinnering aan Liverpool. Penny lane was een grote bushalte waar John en Paul vaak kwamen als ze bij elkaar op bezoek gingen. Het idee voor de piccolo trompetsolo kreeg Paul na het zien van Bach’s “Brandenburg concerto”. Deze werd gespeeld door David Mason, die later aan meer Beatles nummers zou meewerken. Beide nummers waren bedoeld voor de nieuwe elpee. Echter, toen manager Brian Epstein eind januari 1967 aan producer George Martin vroeg om een nieuwe single, vertelde deze dat de band met “Penny lane” and “Strawberry Fields forever” naar zijn oordeel de beste nummers tot dan toe had gemaakt. Daarop werd besloten om een single met dubbele a-kant uit te brengen. De plaat werd op 13 februari uitgebracht in Amerika, en vier dagen later in Europa. Voor beide nummers werden promotiefilmpjes opgenomen. Omdat John, Paul, George en Ringo geen zin hadden om hiervoor naar Liverpool te gaan, gebeurde dat in London. Voor “Penny lane” werd gefilmd in East End, op King’s road en in Knole Park in Sevenoaks. Regiseur van de twee filmpjes, Peter Goldmann, filmde ook in Liverpool. Onder andere beelden van een stadsbus met als eindpunt Penny lane. Ook de promotiefilm voor “Strawberry Fields forever” werd geschoten in Knole Park. In Engeland kwam de plaat terecht op de 2e plaat. Voor het eerst in vier jaar bereikte een Beatles-single niet de hoogste positie. Dat lukte wel in Nederland. In Amerika kregen de twee nummers een aparte vermelding in de Billboard Hot 100. “Penny lane” kwam op nummer 1 terecht, “Strawberry Fields forever” op de 8e plaats.

Boudewijn de Groot - Het land van maas en waal (Week 07 - 1967)

Frank Boudewijn de Groot werd op 20 mei 1944 geboren in een Japans interneringskamp in Batavia, Nederlands-Indië. In 1946 kwam hij naar Nederland. Zes jaar later werd hij herenigd met zijn vader, broer en zus en ging wonen in Heemstede. Daar maakte hij kennis met Lennaert Nijgh. Op de HBS maakte hij indruk met vertolkingen van liedjes van Jaap Fischer en Jacques Brel. In zijn vriendengroep dook ook Nijgh weer op. Beiden waren geïnteresseerd in film, en samen maakten zij in hun examenjaar een filmpje getiteld “Feestje bouwen” waarin Boudewijn een tweetal liedjes zong. Nieuwslezer Ed Lautenslager zag dit en spoorde Boudewijn aan meer nummers te maken die hij dan aan een platenmaatschappij zou aanbieden. In mei 1964 nam de Groot een aantal nummers op voor het Decca label. Deze werden op single uitgebracht maar bereikten de hitlijsten niet. Producer Tony Vos stelde vervolgens voor een paar covers op te nemen. Eén van deze nummers, “Een meisje van zestien”, werd eind 1965 Boudewijns eerste hit. Al snel volgde de eerste elpee “Boudewijn de Groot”. Hierop was ruim de helft nog nederlandstalige bewerkingen van buitenlandse nummers. Voor de tweede langspeler “Voor de overlevenden” uit november 1966 schreef Lennart Nijgh alle teksten en Boudewijn componeerde de muziek. De arrangementen waren van Bert Paige en Tony Vos tekende voor de productie. Van de elpee werd “Het land van Maas en Waal” op single uitgebracht. Het gaat niet over het land tussen de grote rivieren. Boudewijn hoorde de zin voor het eerst als kind toen hij werd voorgelezen uit “Hatsji-Bratsji’s toverballon”. Hij stelde zich er een combinatie van het paradijs en luilekkerland bij voor. Toen hij het als titel voorstelde aan Lennaert Nijgh moest die denken aan een voorstelling van de schilder Jeroen Bosch. De single stond 18 weken in de Top 40 en bereikte de 1e plaats. Voor de Engelse markt werd ook een versie van het nummer opgenomen: “the Land at rainbow’s end”. Met op de b-kant “Beautiful butterfly” (“Verdronken vlinder”). Deze single werd uitgegeven onder het pseudoniem Baldwin, een verbastering van Boudewijn.