Tom Jones - Green, green grass of home (Week 01 - 1967)

Tom Jones werd in 1940 geboren als Thomas Jones Woodward in Treforest, Zuid-Wales. Op jonge leeftijd begon hij met zingen tijdens familiefeestjes en in het schoolkoor. Zijn bluesy zangstijl ontwikkelde hij door te luisteren naar zangers als Solomon Burke en Jackie Wilson. Maar ook Elvis Presley, met wie hij later bevriend werd, was een voorbeeld. In 1963 werd Tom zanger van Tommy Scott and the Senators. De groep kreeg al gauw bekendheid in Zuid-Wales, en nam in 1964 een aantal nummers op onder leiding van de bekende producer Joe Meek. Deze liet ze horen aan diverse platenmaatschappijen, echter zonder succes. Later dat jaar ontdekte manager Gordon Mills de groep. Hij werd Jones’ manager en gaf hem ook zijn artiestennaam. In augustus kwam zijn eerste single uit: “Chills and fever”. Het nummer werd geen hit. De opvolger “It’s not unusual” werd in maart ‘65 echter een nummer 1 hit in Engeland. “Green, green grass of home” is geschreven door de Amerikaanse liedjesschrijver Claude Putman jr. Het nummer werd in 1965 voor het eerst op de plaat gezet door countryzanger Johnny Darrell. Datzelfde jaar nam ook Jerry Lee Lewis een versie op. Tom hoorde het liedje voor het eerst toen hij een bezoek bracht aan Lewis’ platenmaatschappij in Amerika, en een exemplaar kreeg van de elpee waar het nummer opstond. Hij was er gelijk van onder de indruk. Zijn eigen versie bereikte de 1e plaats in zowel de Engelse hitparade als de Veronica Top 40. In de Amerikaanse Billboard Hot 100 kwam de plaat op nummer 11 terecht.

Boudewijn de Groot - Het land van maas en waal

Frank Boudewijn de Groot werd op 20 mei 1944 geboren in een Japans interneringskamp in Batavia, Nederlands-Indië. In 1946 kwam hij naar Nederland. Zes jaar later werd hij herenigd met zijn vader, broer en zus en ging wonen in Heemstede. Daar maakte hij kennis met Lennaert Nijgh. Op de HBS maakte hij indruk met vertolkingen van liedjes van Jaap Fischer en Jacques Brel. In zijn vriendengroep dook ook Nijgh weer op. Beiden waren geïnteresseerd in film, en samen maakten zij in hun examenjaar een filmpje getiteld “Feestje bouwen” waarin Boudewijn een tweetal liedjes zong. Nieuwslezer Ed Lautenslager zag dit en spoorde Boudewijn aan meer nummers te maken die hij dan aan een platenmaatschappij zou aanbieden. In mei 1964 nam de Groot een aantal nummers op voor het Decca label. Deze werden op single uitgebracht maar bereikten de hitlijsten niet. Producer Tony Vos stelde vervolgens voor een paar covers op te nemen. Eén van deze nummers, “Een meisje van zestien”, werd eind 1965 Boudewijns eerste hit. Al snel volgde de eerste elpee “Boudewijn de Groot”. Hierop was ruim de helft nog nederlandstalige bewerkingen van buitenlandse nummers. Voor de tweede langspeler “Voor de overlevenden” uit november 1966 schreef Lennart Nijgh alle teksten en Boudewijn componeerde de muziek. De arrangementen waren van Bert Paige en Tony Vos tekende voor de productie. Van de elpee werd “Het land van Maas en Waal” op single uitgebracht. Het gaat niet over het land tussen de grote rivieren. Boudewijn hoorde de zin voor het eerst als kind toen hij werd voorgelezen uit “Hatsji-Bratsji’s toverballon”. Hij stelde zich er een combinatie van het paradijs en luilekkerland bij voor. Toen hij het als titel voorstelde aan Lennaert Nijgh moest die denken aan een voorstelling van de schilder Jeroen Bosch. De single stond 18 weken in de Top 40 en bereikte de 1e plaats. Voor de Engelse markt werd ook een versie van het nummer opgenomen: “the Land at rainbow’s end”. Met op de b-kant “Beautiful butterfly” (“Verdronken vlinder”). Deze single werd uitgegeven onder het pseudoniem Baldwin, een verbastering van Boudewijn.