The Kinks - Dedicated follower of fashion

Dave Davies werd in 1947 geboren in Noord London. In zijn jeugd maakte hij samen met zijn oudere broer Ray (1944) kennis met verschillende muziekstijlen. Van variété, via jazz, tot aan de vroege rock ‘n’ roll die hun zussen draaiden. Samen begonnen ze met het spelen van skiffle, maar kochten al gauw een elektrische gitaar en gingen rock spelen. Dave richtte samen met bassist Pete Quaife een band op: the Boo-Weevils. Aangevuld met drummer Mick Avory en rhythm-gitarist/broer Ray al gauw omgedoopt in the Ravens. Begin 1964 nam deze groep als the Kinks de eerste single op voor het Pye label. De derde “You really got me” betekende in de zomer van dat jaar de doorbraak en de eerste nummer 1 hit. In het midden van de jaren ‘60 werd de kledingmode in Engeland steeds uitbundiger. Trends volgden elkaar in rap tempo op. In “Dedicated follower of fashion” nam Ray Davies deze ontwikkelingen op de hak. De band nam het nummer een paar keer op, maar Ray was niet helemaal tevreden met het resultaat. Hij was dan ook kwaad dat de managers van de band en de platenmaatschappij toch besloten het nummer snel uit te brengen. En met succes. De single bereikte de 4e plaats in de Britse hitparade, en de 1e plaats in de Veronica Top 40. In de Amerikaanse Billboard Hot 100 kwam de plaat niet verder dan plek 36.

Crispian St. Peters - You were on my mind

Crispian St. Peters werd in 1939 als Robin Smith geboren in het Engelse stadje Swanley. Op zijn vijftiende ging hij van school en werd filmoperateur. Geïnspireerd door Lonnie Donegan werd hij de leider van de skifflegroep the Hard Travellers. Hieraan kwam een eind toen hij in dienst moest. Nadat hij Gene Vincent zag optreden ging hij liedjes schrijven, en formeerde weer een band: Beat Formula Three. In 1963 werd hij opgemerkt door David Nicolson die wel wat zag in de stem van Robin. Hij werd zijn manager en producer. Nicolson regelde een contract bij Decca Records en veranderde Robin’s naam. Eerst in Crispin Blacke, daarna in Crispian St. Peters. Ook trok hij voor de publiciteit vijf jaar af van de werkelijk leeftijd van de zanger. De eerste twee in 1965 uitgebrachte singles flopten. Hoewel de eerste, “At this moment” nog wel de Radio London Fab 40 haalde. Totdat Nicolson een opname in handen kreeg van “You were on my mind”. In de uitvoering van de folkrockgroep We Five was het in de zomer van ’65 een nummer 3 hit in Amerika. Het liedje werd in 1962 geschreven door de Canadese zangeres Sylvia Fricker, die het met haar man Ian Tyson als Ian & Sylvia in 1964 opnam. Crispian zag niets in het nummer. Zijn producer liet de moeder van de zanger haar zoon overhalen het toch op te nemen. In de begeleidingsband speelde onder andere Jimmy Page, later in the Yardbirds en Led Zeppelin, mee. De single werd een groot succes. In England bereikte hij begin 1966 de tweede plaats in de hitparade. In de Veronica Top 40 was hij goed voor de vijfde plek. En in de zomer van dat jaar werd het nummer opnieuw een hit in de U.S.A.. De versie van Crispian kwam op de vierde plaats terecht. Ook de opvolger “Pied piper” was een grote hit in Europa. Daarna was het snel afgelopen. “Changes” was nog een mager succesje bij onze westerburen. Daarop volgende singles flopten allemaal. Crispian St. Peters bleef tot eind vorige eeuw optreden. Daarna maakte zijn gezondheid dat onmogelijk. Hij overleed in 2010.

Sonny & Cher - What now my love

De 16-jarige Cherilyn Sarkisian ontmoette de bijna twaalf jaar ouder Salvatore Bono in 1962. Sonny werkte al voor producer Phil Spector, en Cher werd achtergrondzangeres bij deze laatste. Twee jaar later trouwde het stel en gingen ze platen maken. Eerst als Ceasar & Cleo, vervolgens als Sonny and Cher. De doorbraak kwam in de zomer van ‘65 met de single “I got you babe”, een nummer 1 hit in Amerika en Engeland. In rap tempo volgden er nog een zestal singles die op één na allemaal de Billboard Hot 100 haalden. De eerste 45 toerenplaat van 1966 was “What now my love”. Een nummer van Gilbert Bécaud uit 1962 dat in het Frans “Et maintenant” heet. De eerste Engelse vertaling werd op de plaat gezet door Shirley Bassey. Ze had er datzelfde jaar een Top-5 hit mee in Engeland. De versie van Sonny & Cher bereikte de 14e plaats in de Billboard Hot 100, en nog een plek hoger in de Britse hitparade. Na 1967 nam het hitsucces van het duo af. Daarentegen bleef Cher als solo artiest succesvol. Samen maakten ze vanaf het begin van de jaren zeventig een aantal seizoenen populaire televisieshows. In 1975 gingen ze prive uit elkaar. Enige jaren later ook artistiek. Cher bleef tot op heden aktief als zangeres en actrice. Sonny kwam in de politiek terecht. Hij werd burgemeester van Palm Springs in California, en uiteindelijk congreslid. Hij overleed in 1998 na een ski-ongeluk.

Breezehome FullyUpgradable Shrine Locations

Breezehome FullyUpgradable

Shrine of Zenthar next to the body of a kajjhit in Steamcrag Camp
Shrine of Julianos in the Midden in the same room as the Atronach Forge
Shrine of Arkay in the abondoned wagon near Dragon Bridge
Shrine of Akatosh at the entrance to High Hrothgar next to the big chest
Shrine of Talos in theTemple of Talos in Windhelm in the back
Shrine of Dibella in the Inner Sanctum of the Temple of Dibella in Markarh
Shrine of Mara in the Temple of Mara in Riften
Shrine of Kynareth in the Temple of Kynareth in Whiterun
Shrine of Stendarr in the Hall of the Vigilant

Skyrim and its Notable Locations

Petula Clark - My love

Petula Clark werd geboren in 1932. Haar carrière begon tijdens de tweede wereldoorlog, toen ze pas negen jaar was, met optredens in radioprogramma’s van de BBC. In 1944 werd ze filmactrice, en twee jaar later ging ze ook televisieprogramma’s presenteren. In de jaren ‘50 werd ze ook een succesvol zangeres. Vanaf het midden van de jaren ‘60 was Tony Hatch enige jaren haar vaste platenproducer en liedjesschrijver. Hij schreef “My love” in november 1965 tijdens een vlucht naar Los Angeles. Het nummer werd opgenomen in de Western Recorders studio in die stad. De muzikale begeleiding werd gedaan door de befaamde studiogroep the Wrecking Crew. Petula was in eerste instantie niet erg te spreken over het liedje, dat ze maar “gewoontjes” vond. Ze probeerde zelfs haar Amerikaanse platenmaatschappij zover te krijgen het nummer niet op single uit te brengen. Het zou haar tweede nummer 1 in de U.S.A. worden. In Engeland kwam het liedje op plaats 4 terecht. En in de Veronica Top 40 was plek 13 de hoogste notering. In Duitsland was “My love” twee keer een hit. Eerst in de originele versie, en daarna in een Duitse vertaling als “Verzeih’ die dummen tränen”. Als “L’amore e il vento” en “Mon amour” was de plaat een succes in Italië en Frankrijk. In dat laatstgenoemde land maakt ze momenteel deel uit van de toernee “Rendez-vous avec les stars” waar ook onze landgenoot Dave aan meedoet.

The Beatles - Michelle (week 07 - '66)

“Michelle” is afkomstig van de elpee “Rubber soul” die werd uitgebracht in december 1965. Het nummer werd geschreven door Paul McCartney, met een klein beetje hulp van John Lennon. Paul werd geïnspireerd door “Trambone” van Chet Atkins. Deze Amerikaanse gitarist was een meester in de zogenaamde “finger-picking” stijl van spelen. En op het genoemde nummer speelde hij zowel de melodie als een baslijn. McCartney wilde ook zoiets maken, en componeerde in eerste instantie een instrumentaal nummer. John herinnerde zich een komisch liedje over de Fransen dat Paul ooit schreef voor een feestje. Hij deed de suggestie om dat te gebruiken voor de nieuwe elpee. Paul schreef echter een nieuwe tekst, daarbij geholpen door een lerares Frans. Lennon kwam met de “I love you” brug van het nummer. Op 3 november 1965 werd “Michelle” opgenomen in de EMI Studios, de tegenwoordige Abbey Road Studios. In totaal werd er negen uur aan het liedje gewerkt. Paul speelde daarbij de meeste, zoniet alle, instrumenten. Zelfs de backing vocals zou hij voor zijn rekening hebben genomen. Omdat “Michelle” in Engeland en Amerika niet op single werd uitgebracht door the Beatles zelf, kwamen er al snel coverversies op de markt. Zowel the Overlanders als David and Jonathan scoorden een hit met het nummer. In een aantal Europese landen kwam het liedje wel op single uit. In Nederland was “Michelle” goed voor de eerste plaats, en verbleef de plaat zestien weken in de Veronica Top 40.

The Beatles - Michelle

“Michelle” is afkomstig van de elpee “Rubber soul” die werd uitgebracht in december 1965. Het nummer werd geschreven door Paul McCartney, met een klein beetje hulp van John Lennon. Paul werd geïnspireerd door “Trambone” van Chet Atkins. Deze Amerikaanse gitarist was een meester in de zogenaamde “finger-picking” stijl van spelen. En op het genoemde nummer speelde hij zowel de melodie als een baslijn. McCartney wilde ook zoiets maken, en componeerde in eerste instantie een instrumentaal nummer. John herinnerde zich een komisch liedje over de Fransen dat Paul ooit schreef voor een feestje. Hij deed de suggestie om dat te gebruiken voor de nieuwe elpee. Paul schreef echter een nieuwe tekst, daarbij geholpen door een lerares Frans. Lennon kwam met de “I love you” brug van het nummer. Op 3 november 1965 werd “Michelle” opgenomen in de EMI Studios, de tegenwoordige Abbey Road Studios. In totaal werd er negen uur aan het liedje gewerkt. Paul speelde daarbij de meeste, zoniet alle, instrumenten. Zelfs de backing vocals zou hij voor zijn rekening hebben genomen. Omdat “Michelle” in Engeland en Amerika niet op single werd uitgebracht door the Beatles zelf, kwamen er al snel coverversies op de markt. Zowel the Overlanders als David and Jonathan scoorden een hit met het nummer. In een aantal Europese landen kwam het liedje wel op single uit. In Nederland was “Michelle” goed voor de eerste plaats, en verbleef de plaat zestien weken in de Veronica Top 40.

The Jay-Jays - Bald headed woman

De Haagse Gitarist Hans van Eijk speelde in 1960 af en toe als bassist in Willy & the Real Rhythm Rockers. Jan van Leeuwarden (Johnny Lion) zong zo nu en dan bij die groep, en Frits Tamminga was de drummer. Gedrieën richtten ze Johnny & the Jewels op. Met bassist Joop Oonk en gitarist Tjibbe Veelo was de eerste formatie van the Jumping Jewels een feit. Begin 1961 was platenmaatschappij Philips op zoek naar een gitaargroep in de stijl van the Shadows. The Jumping Jewels kregen een contract, en in maart kwam de eerste single, “Wheels”, uit. Deze bereikte de (gedeelde) eerste plaats. Er zouden tot in 1964 nog drie Top 10 singles volgen. Ook bleef de groep Johnny Lion begeleiden op zijn platen en tijdens optredens. In het najaar van 1965 kreeg de groep ruzie met hun manager die tevens Johnny Lion vertegenwoordigde. Vervolgens gingen ze Rob de Nijs begeleiden. Na een verloren kort geding over de bandnaam, aangespannen door de oud manager, werd begin 1966 de naam veranderd in the Jay-Jays. Inmiddels was Kees Kranenburg jr. de drummer en Leo Bennink had Hans van Eijk vervangen. De laatste speelde nog wel mee op de single “Bald headed woman” die onder leiding van producer Tony Vos werd opgenomen in de Phonogram studio. De plaat stond dertien weken in de Veronica Top 40 en bereikte de 6e plaats. Gedurende vijf weken werd de notering gedeeld met de versie van de Hilversumse Torero’s. Oorspronkelijk was “Bald headed woman” een oud bluesnummer. Een door hun producer Shel Talmy gearrangeerde versie was al eerder opgenomen door the Who en the Kinks, en het voorbeeld voor the Jay-Jays. In diverse samenstellingen bleef de groep nog tot in 1969 actief. Onder andere Willem Duyn was enige tijd zanger van de band.

Unit 4+2 - Concrete & Clay

You to me
Are sweet as roses in the morning
And you to me
Are soft as summer rain at dawn, in love we share
That something rare

The sidewalks in the street
The concrete and the clay beneath my feet
Begins to crumble
But love will never die
Because we'll see the mountains tumble
Before we say goodbye

My love and I will be
In love eternally
That's the way
Mmm, that's the way it's meant to be

All around
I see the purple shades of evening
And on the ground
The shadows fall and once again you're in my arms
So tenderly

The sidewalks in the street
The concrete and the clay beneath my feet
Begins to crumble
But love will never die
Because we'll see the mountains tumble
Before we say goodbye

My love and I will be
In love eternally
That's the way
Mmm, that's the way it's meant to be

The sidewalks in the street
The concrete and the clay beneath my feet
Begins to crumble
But love will never die
Because we'll see the mountains tumble
Before we say goodbye

My love and I will be
In love eternally
That's the way
Mmm, that's the way it's meant to be

And that's the way
That's the way it's meant to be

That's the way
(that's the way it's meant to be)
Whoa, that's the way
That's the way it's meant to be [Fade]

The Golden Earrings - That day

Deze Haagse band werd opgericht in 1961 door zanger/gitarist George Kooymans en bassist Rinus Gerritsen als the Tornado’s. In eerste instantie was dit een “gitaar combo”. Toen bleek dat er al een Engelse groep was met die naam, werd het the Golden Ear-rings. Dit naar het openingsnummer dat de twee altijd speelden bij optredens. In 1963 ging het duo, onder invloed van the Beatles en the Stones, op zoek naar een zanger (Frans Krassenburg) en een extra gitarist (Peter de Ronde). Even later maakt drummer Jaap Eggermont de groep compleet. Het was de Haagse impressario Jacques Senf die hen in 1965 in contact bracht met Freddy Haayen. Die werkte als magazijnbediende bij platenmaatschappij Polydor in de Hofstad. Onder zijn leiding werd het door Rinus en George geschreven nummer “Please go” opgenomen in de Hilversumse Phonogram studio. Het nummer werd uitgebracht in september 1965, en bereikte de 10e plaats in de Top 40. De beoogde tweede single was “Lonely everyday”. Deze werd vanwege een fout in de titel van de b-kant, “Not to find”, teruggetrokken. Daardoor werd “That day” de opvolger. Het nummer werd opgenomen in de Londense Pye Studio. Om wederom verzekerd te zijn van de support van Radio Veronica werd discjockey Jan van Veen als gast meegenomen. Na een dag in Engeland was de groep te zien in het zeer populaire televisieprogramma “Voor de vuist weg” van Willem Duys. Alles werd uit de kast getrokken om de hoogste hitnotering mogelijk te maken. Pech voor de Earrings was echter dat “Michelle” van the Beatles de eerste plaats wekenlang vasthield. “That day” strandde zodoende op de 2e plaats en stond vijftien weken in de Top 40.

Rudy Bennett - How Can We Hang On To A Dream

What can I say, she's walking away
From what we've seen
What can I do, still loving you
It's all a dream

How can we hang on to a dream
How can it, will it be, the way it seems

What can I do, she's saying we're through
With how it was
What will I try, I still don't see why
She says what she does

How can we hang on to a dream
How can it, will it be, the way it seems

What can I say, she's walking away
From what we've seen
What can I do, still loving you
It's all a dream

How can we hang on to a dream
How can it, will it be, the way it seems
How can we hang on to a dream

The Overlanders - Michelle

“Michelle” is een nummer van the Beatles dat staat op de elpee “Rubber soul”. Het werd voornamelijk geschreven door Paul McCartney, met een bijdrage van John Lennon. De groep had de gewoonte om albumtracks niet op single uit te brengen in Engeland. Maar de liedjes waren populair bij andere artiesten die maar al te graag hun versies uitbrachten. Al gauw verschenen er dus covers van “Michelle”. De meest succesvolle was van the Overlanders. Dit trio kwam bij elkaar in 1963 en speelde in eerste instantie folkmuziek maar ging al gauw popliedjes maken. In het voorjaar kregen de drie een platencontract bij Pye Records. Nadat de eerste twee singles flopten, werd “Yesterday’s gone” in het voorjaar van 1964 een bescheiden (en enige) hit in Amerika. Producer Tony Hatch had groot vertrouwen in het drietal. Er volgde nog zes singles die allen flopten. Totdat “Michelle” op 31 december 1965 werd uitgebracht. Vier weken later stond de single op de eerste plaats van de Engelse hitparade. In Nederland kwam de plaat op 22 januari 1966 binnen in de Veronica Top 40. Drie weken later stond hij op de eerste plaats. In ons land werd het origineel van the Beatles wel als single uitgebracht. De eerste vermelding in het gedrukt exemplaar van de Top 40 was op 12 februari. Vanaf 9 april stond the Overlanders niet meer vermeld, terwijl the Fab Four nog vier weken uitdienden. Het grote succes kon the Overlanders niet evenaren. Er kwamen nog twee singles uit, en in 1967 was het gedaan. David and Jonathan bestond uit de liedjesschrijvers Roger Cook en Roger Greenaway. De twee hadden eerder deel uitgemaakt van de close-harmony groep the Kestrels. Tijdens toernees gingen ze samen liedjes schrijven. In 1965 was hun eerste hit “You’ve got your troubles” van the Fortunes. De eerste single als duo, “Laughing fit to cry”, flopte nog. Op 7 januari 1966 kwam “Michelle” van het tweetal uit. Opvallend was dat Beatles-producer George Martin tekende voor de muzikale begeleiding. De plaat bereikte de 11e plaats in de Britse hitparade. In Amerika was het de enige versie die de Billboard Hot 100 haalde (nummer 18). In 1968 besloten de twee geen platen meer te maken, maar wel samen te blijven schrijven. Een jaar later werd Roger Cook zanger in Blue Mink, waarvoor het duo een aantal hits schreef. Roger Greenaway was in 1970 lid van het duo the Pipkins (“Gimme dat ding”), en kortstondig lid van the Brotherhood of Man. In 1975 verhuisde Cook naar Amerika, en ging Greenaway samenwerken met andere partners.

The Outsiders - Lying All The Time

Love is blind and my love was too blind to see
Love is blind and you put your hands out to me
And then I, I felt for you
'Cause I thought that you loved me too
But you were lying, yeah lying, all the time

Love is blind and it changed the man I used to be
Love is blind and you made a fool out of me
And then I, I felt for you
'Cause I thought that you loved me too
But you were lying, yeah lying, all the time

You've been a fooling to be my friend, yes you did
When my eyes were feeling so sad now
But now things have changed and they are gonna be like it used to be

Love is blind but now I stopped loving you
My love is blind and I tell you what we are gonna do
Yeh this is the end of our story
You know it's out, without any ploy
'Cause you've been lying, yeah lying, all the time
'Cause you've been lying, yeah lying, all the time
'Cause you've been lying, yeah lying, all the time
'Cause you've been lying, yeah lying, all the time
'Cause you've been lying, yeah lying, all the time

Schakel je laptopscherm manueel aan of uit

Over het scherm van je laptop heb je doorgaans een stuk minder controle dan het desktop-equivalent. Zo is het niet mogelijk om het tijdelijk uit te schakelen. Natuurlijk kan je de besparings-intellingen aanpassen zodat het display zichzelf uitschakelt na verloop van tijd maar dat is niets meer dan een doekje voor het bloeden.

Soms begint je toestel immers aan een taak die wel even zal duren en waarvoor geen scherm nodig is. Dankzij ScreenOff krijg je nu een softwareknop op je scherm op dergelijke momenten uit te schakelen. De tool kan nauwelijks eenvoudiger zijn. ScreenOff is een .exe-bestand dat niets anders doet dan het scherm uitschakelen. Installatie is niet vereist, er is geen dialoogvenster en er verschijnen geen opties.

Ted de Braak - ‘n glaasje madeira m’dear?

Theodorus de Braak werd in 1935 geboren te Arnhem. Tijdens zijn militaire dienstplicht trad hij op met een cabaretgroep. Dat bleef hij daarna ook doen, onder andere bij Tom Manders. In 1957 richtte hij zijn eigen trio Triple Sec op. Hij leerde zichzelf ondermeer (bas)gitaar en drums spelen. Hierna sloot hij zich aan bij het nachtcluborkest De Kleine Drie Plus Één. Hiermee was hij van 1962 tot en met 1965 werkzaam in de populaire zaak De Carrousel aan het Thorbeckeplein in Amsterdam. Daar kwam hij in contact met KLM-steward Leo van Velzen, die het Engelse nummer “Madeira, my dear” had vertaald. Een nummer uit 1959 van het comedyduo Flanders & Swann. Ted vond het nummer wel aardig en nam het op in het repertoire. Een toevallig in de zaal aanwezige platenproducer wilde het nummer wel uitbrengen. De single stond uiteindelijk veertien weken in de Veronica Top 40 en bereikte daarin de 4e plaats. Ted verscheen in verschillende tv-programma’s, en kreeg van de KRO een baan aangeboden als presentator van het radioprogramma Draai-jij-of-draai-ik. Zijn definitieve doorbraak kwam echter door het satirische televisieprogramma Farce Majeure van de NCRV in het najaar van 1966. In de jaren ‘80 stapte hij over naar de KRO waar hij verschillende grote shows presenteerde, maar keerde later weer terug bij de NCRV. Ook maakte hij diverse theatershows. In 1995 werd zijn contract niet verlengd. Sindsdien woont Ted de Braak in Frankrijk.

REM - Loosing My Religion

Oh life, it's bigger
It's bigger than you
And you are not me
The lengths that I will go to
The distance in your eyes
Oh no, I've said too much
I set it up

That's me in the corner
That's me in the spotlight
Losing my religion
Trying to keep up with you
And I don't know if I can do it
Oh no, I've said too much
I haven't said enough

I thought that I heard you laughing
I thought that I heard you sing
I think I thought I saw you try

Every whisper
Of every waking hour
I'm choosing my confessions
Trying to keep an eye on you
Like a hurt, lost and blinded fool, fool
Oh no, I've said too much
I set it up

Consider this
Consider this, the hint of the century
Consider this, the slip
That brought me to my knees, failed
What if all these fantasies come
Flailing around
Now I've said too much

I thought that I heard you laughing
I thought that I heard you sing
I think I thought I saw you try

But that was just a dream
That was just a dream

That's me in the corner
That's me in the spotlight
Losing my religion
Trying to keep up with you
And I don't know if I can do it
Oh no, I've said too much
I haven't said enough

I thought that I heard you laughing
I thought that I heard you sing
I think I thought I saw you try

But that was just a dream
Try, cry, why try
That was just a dream
Just a dream
Just a dream, dream

Pas Windows iconen simpel aan

Eén van de troeven van Windows is de aanpasbaarheid van het besturingssysteem. Kleurenschema’s en transparantie naar wens instellen doe je in de relevante menu’s, maar de icoontjes van onder andere de startknop aanpassen is veel moeilijker. CustomizerGod van door2windows is een gratis tool die je de macht geeft alle mogelijke icoontjes te vervangen door afbeeldingen naar keuze.

Je downloadt de tool hier boven of op de website. Houd er in dat laatste geval rekening mee dat je een installatietool downloadt die je tonnen bloatware wil aansmeren. De download hier boven is bloatware-vrij en hoef je niet te installeren. Je moet de twee bestanden wel uitpakken.

Een groot schrijver worden

Er was eens een jongen die een groot schrijver wilde worden.
"Ik wil dingen schrijven die de hele wereld zal lezen," verklaarde hij.
"Ik wil dat mensen uit alle lagen van de maatschappij door mijn teksten zullen gillen, huilen en jammeren van woede en verdriet."
Hij woont nu heel tevreden in Redmond (Washington) en schrijft foutmeldingen voor Microsoft.

The Beach Boys - The Little girl I once knew

In augustus 1965 ging Brian Wilson werken aan een nieuwe elpee van the Beach Boys. Platenmaatschappij Capitol wilde een langspeler uitbrengen voor de kerstverkoop, maar wat uiteindelijk “Pet sounds” zou worden was nog lang niet klaar. Daarom werd het idee van een “live party” uitgewerkt. Gedurende de maand september werd door the Beach Boys en vrienden een aantal (oudere) hits opgenomen. Grotendeels werk van andere artiesten. Hierna ging in oktober het werk aan “Pet sounds” weer verder.Tijdens deze sessies werd ook “the Little girl I once knew” opgenomen. Het nummer werd geschreven en geproduceerd door Brian Wilson. De instrumentale track werd opgenomen op 13 oktober met sessiemuzikanten. De zangpartijen werden elf dagen later vastgelegd. De single was niet een echte favoriet van de Amerikaanse discjockeys. Dit had te maken met twee stops in de plaat van zo’n drie seconden. En radiostations werden nogal zenuwachtig van “dead air”. Toch begon het nummer eind november aan een gestage opmars in de hitparade. Tijdens de Kerst stond de single op de 15e plaats van de Cashbox Top 100. Inmiddels had platenmaatschappij Capitol Records besloten om “Barbara Ann” van de elpee “Beach Boys’ Party!” uit te brengen op single. En dat nummer kwam ook binnen in de Amerikaanse hitparades. Daarna was het snel afgelopen met het succes van “the Little girl I once knew”. In Europa werd het nummer geen hit.